Yurtdışında doktora programlarına başvuru konusunu aydınlatmaya çalışmaya devam ediyorum. Bu bölümde “Referans Mektubu” konusuna değineceğim. Önceki ve gelecek yazıların listesi şöyle: Devam...
Herkese merhaba, Devam...
Yurtdışında doktora programlarına başvuru konusunu aydınlatmaya çalışmaya devam ediyorum. Bu bölümde Portfolyo konusuna değineceğim. Önceki ve gelecek yazıların listesi şöyle: Devam...
Yurtdışında doktora programlarına başvuru konusunu aydınlatmaya çalışmaya devam ediyorum. Bu bölümde Hangi üniversiteyi/ülkeyi vs seçeyim konusuna değineceğim. Önceki ve gelecek yazıların listesi şöyle: Devam...
Yeniden merhaba, bugün ele alacağım konu oldukça uzun, o yüzden birkaç bölümde işlemeye karar verdim. Yazıyı, yine geçtiğimiz aylarda bana gelen bir mektup ve bu mektuptaki sorular üzerinden şekillendireceğim. Mektubu yazan arkadaşın ismini ve ayrıntıları her zamanki gibi değiştiriyorum. Devam...
Ahali merhaba, geçtiğimiz aylarda, bir bilim kardeşimin bana e-mail üzerinden sorduğu sorulara verdiğim (alel acele) yazılmış cevapların bir kısmını buradan başkalarına da faydası olur diye paylaşmak istiyorum. Doktoraya ABD’de bu sene yeni başlamış olan bu kardeşime şunu yazarken yakaladım kendimi: Devam...
Tam anlamıyla bir erteleme psikolojisi içindeyim, bir ay önce tamamlayıp, doktora danışmanım Ken’e göndermiş olmam gereken bir makale var. O kadar erteliyor o kadar üşeniyorum ki, bu gece suçluluktan kabuslarıma girdi. Yine de ben oturdum blog yazacağım. Devam...
Geçen gün Science dergisinin bir süredir dinleyemediğim podcastlerini (cepyayını mı denmeli buna?) dinledim. 13 Kasım tarihli podcastte Science dergisinin baş editörü Bruce Alberts ile kısa bir söyleşi vardı. Biyoloji bölümlerinde okuyanlarınız veya okumuş olanlarınız belki tanır, Alberts “The Molecular Biology of The Cell” isimli muhteşem ders kitabının yazarıdır (bildiğim kadarıyla Boğaziçi Üniversitesi bu kitabı kullanıyor, bize ODTÜ’de başka bir kitabı okutmuşlardı ama doktora eğitimim sırasında edinmem gerekti, gerçekten çok güzel bir kitap). Science gibi bir dergiye editör olmak şansla olmuyor belli ki. Her neyse, söz konusu söyleşi Alberts’ın Science dergisinin o sayısında yazdığı “On Becoming A Scientist” başlıklı “editörden” yazısı ile ilgiliydi. Devam...
Bu defa ABD ve Kanada’ya felsefe alanında doktora yapmak için başvurmak isteyenlere yol göstermesi için bir yazı ile karşınızdayız. Bu yazıyı Kanada’da master yaptıktan sonra an itibariyle ABD’de Washington Üniversitesi’nde doktora eğitimine devam etmekte olan Nazım Keven yazdı. Kendisi aynı zamanda Prensese Mektuplar isimli muhteşem kollektif blogun kalecisi, aktivist, bisikletçi, ekolojik köy yaşamcısı harika bir şahsiyettir. Söylediklerine kulak verin! Devam...
Doktora’ya bir şekilde kabul edilmeyi başardınız, peki sonra ne olacak? Başvuru sürecinde yaşadıklarınızı aratacak zorlu günler sizi bekliyor. Ama korkmayın, biz sizi o günlere hazırlamak ve sizi bekleyen zorlukları bir nebze hafifletmek için buradayız. Bugünkü yazı, Betül Kacar’a ait. Kendisi doktorasını Emory’de Biyokimya Bölümü’nde, enzimoloji ve enzim evrimi üzerine yaptıktan sonra şu anda deneysel evrim konusunda Georgia Tech’te doktora sonrası araştırmacı olarak bilim kariyerine devam ediyor. Devam...
Bugünkü yazımız ise Sosyal Bilimler alanında doktora yapmak isteyenler için geliyor. Her ne kadar ortak bir takım noktaları olsa da, doktora’ya başvuru süreci, mühendislik, sosyal bilimler ve fen bilimleri için kimi açılardan oldukça farklı seyredebilir. Aşağıdaki yazı Ekşi Sözlük’ten. Yazarı a lifetime of type ii errors şu anda ABD’de bir sosyal bilim alanında öğretim üyesidir. “İçeriden” birinin gözünden çok faydalı bilgiler veriyor. Devam...
Bu defa da ABD’deki doktora programları konusunda şu sıralarda kendisi de başvurularla uğraşmakta olan Arman Aksoy‘un hazırladığı Sıkça Sorulan Sorular (ve yaşasın ki cevapları!) ile karşınızdayız. Devam...
Geçenlerde, ODTÜ Biyoloji Bölümü’nden arkadaşım, şimdilerde Hollanda’da doktora yapmakta olan Melis Or Akman ile mektuplaştık. Melis’e, blogumda doktora konusunda bana gelen soruları cevaplamak istediğim bir bölüm yapmaya karar verdiğimden bahsedip, Avrupa’da doktora yapan biri açısından sorulara cevap vermek isterse çok sevineceğimi söylemiştim.Üşenmemiş aşağıdaki pek faydalı yazıyı yazmış. Kendisine (siz kafası karışık, gelecek kaygılı yeni nesiller adına) çok çok teşekkür ediyorum. (Bu cümle beni yaşlı gösterdi, aman!) Devam...
Zaman zaman doktora ve yurtdışında yüksek lisans konusunda arkadaşlarımdan, arkadaşlarımın tanıdıklarından ve hatta blogumdan beni takip eden ama tanımadığım kardeşlerimden e-postalar alıyorum. Bu e-postalara elimden geldiğince ayrıntılı cevap vermeye çalışsam da (zira ben de zamanında onlar gibi sorular soruyordum) kimi zaman aynı sorulara cevap vermek sıkıcı hale geliyor ya da yoğunluktan dolayı vakit bulamadığım için cevap vermekte zorlanıyorum. Devam...
Laboratuvarda yaptığım işler kimi zaman oldukça rutin olabiliyor. Mesela kimi günler 4-5 saat boyunca mum (parafin) içine gömdüğüm dokuları mikrotom adı verilen bir aletle mikronluk dilimlere ayırıp lam (ing. slide) üzerine yerleştiriyorum. Üzerinde dilim dilim doku kesitlerinin olduğu bu lamları daha sonra, çeşitli teknikler için kullanıp dokulardaki gen anlatımı (hangi genlerin nerede aktif olduğu), protein üretimi (belli hücre tiplerinde belli bir protein üretiliyor mu ve üretiliyorsa hücrede nereye konuşlanmış) gibi açılardan inceliyorum. Devam...
Doktora eğitimimin ortasında -hayatımın en doğru kararlarından birini verip- daha önce bulunduğum korkunç okuldan, Tulane Üniversitesi’ne geçiş yaptığımda, elbette sil baştan yeni bir araştırma projesine başlamıştım. Bu yüzden daha önceki okulda doktora yeterlik sınavını geçmiş olduğum halde (ve bu durum teknik açıdan geçerliliğini kaybetmemiş olsa da), Tulane’de sınava yeniden girmem gerekti. Devam...
Son üç gündür, labımızda çalışan hemen herkesle birlikte San Antonio’da bir toplantıdaydık. Daha önce bahsettiğim gibi bizim labda kopan kolları, parmakları nasıl uzatabiliriz sorusuna cevap arıyoruz. Yapılan araştırmanın neredeyse tamamı maddi olarak ABD ordusuna bağlı bir birim tarafından destekleniyor. Biz de bu sebeple her altı ayda bir onlara rapor vermek ve yeni fikirleri tartışmak için ülkenin bir yerinde toplanıyoruz. Devam...
Son birkaç aydır gece geç vakitlere kadar labda kalıp çok yoğun çalışmaya başladım. Görünürde bir sınav, tez savunması vs olmamasına rağmen, günlerden bir gün beynimde bir sigortanın “tınnnnggg” diye atması ile bu garip yoğunluğun içine girmiş buldum kendimi. Deneylerin sonuçlarını garip bir heyecanla bekliyorum, bazı teknikleri oturtabilmek için saatlerce oturduğum yerden kalkmadan saplantılı bir uğraş içine giriyorum, tam bir “manyak bilim adamı” gibiyim. Uzun zamandır böyle heyecanlı hissetmiyordum. Sonunda bilim insanı olma işinin ruhunu yakaladım galiba! Devam...
- Dr. M: Kekova’da 3 kişi bir gün için tekne kiraladık. Bizi çok güzel yerlere götürdü. Daha önce hiç Kekova’ya gittin mi?
- D: Hayır.
- Dr. M: Gün ortasında bir yerde durduğumuzda balon gibi paçaları olan pantalonlardan giymiş köylü kadınlar….
- D: Eheh, şalvar.
- Dr. M: ….hamur açıyorlardı. Emel’le oralara yerleşsek diye düşündük.
- D: Bazen biz de Meren’le Artvin’in yaylalarına kaçıp sade ve her şeyden uzakta yaşamanın ne kadar güzel olabileceğini düşünüyoruz.
- Dr. M: (Gözlerini iri iri açarak). Ama insan 20li yaşlarında düşünmez ki canım böyle şeyler! Sen daha Nobel ödülü alacaksın.
- D: Nobel ödülü alabileceğimi sanmıyorum, ama bu beni hiç rahatsız etmiyor. Devam...
